Sofiia Dubyna

“Verraad nooit je onverschilligheid”, dacht Sofia Dubyna (2000) altijd. Hoewel, een absurde kinderlijke naïviteit, die geen problemen voorspelde, was zichtbaar in haar werken, waarmee ze soepel alle ruimte vulde. Dit gevoel van doelloze vrijheid maakte haar vrolijk. Dubyna wil excuusjes graag vermijden, maar de uitputtende omstandigheden stonden haar zelfs niet toe om haar gedachten te veranderen van verspilde tijd. Hier zijn ze, de gevolgen vernietigend van wereldgebeurtenissen die per ongeluk het kalme, onvoorspelbare leven van een nietsnut, zijn schilderij en de perceptie ervan beïnvloedden.